Uiteindelijk heeft de winter voor ons toch net iets te lang geduurd en zijn zowel Rob als ik ten prooi gevallen aan de verkoudheidsvirussen. Allebei lopen we met een volle kop te snotteren en te proesten. Ik ben zeer tegen m’n zin en gewoonte in woensdag toch maar met een kuur begonnen omdat de hoofdpijn steeds erger werd, m’n kiezen aanvoelden of ze m’n mond uit kwamen rollen en de gewone sprays en stoombehandelingen niet hielpen. Echt beter voel ik me nog niet maar in ieder geval ziet alles er weer helder en “schoon” uit.
Maar het is weekend en dan heb je toch het gevoel dat je iets moet doen. Dus hadden we ons donderdag (uiterste aanmelddatum) toch maar opgegeven voor de wandeling van vandaag en is Rob gisterochtend gaan golfen. Inmiddels heeft hij de meeste banen hier in de buurt verkend en is hij lid van de locale club geworden. Gisteren was hij met Richard (de partner van onze collega) naar Kina. Deze baan ligt in de heuvels aan de kust en zorgt voor prachtige uitzichten en flink wat beweging. Iedere keer je golfkarretje helling op helling af doet toch wat meer dan alleen maar vlak grasveld.
Ik ben gistermiddag voor het eerst naar een lokaal concert geweest. Mijn koortje trad op in de nieuwe dorpshal van Mapua, het dorp verderop waar we repeteren. Samen met een orkest mochten wij de openingvoorstelling geven. Nou het was een hele ervaring! Had ik gedacht: zaterdagmiddag en zon, daar komt geen hond…. Ik dacht verkeerd! Overal kwamen mensen vandaan en al gauw zat de zaal aardig vol. Ik kan nog niet meezingen dus had ik alle tijd om alles goed te bekijken. Eerst bij het optutten van de koordames: allemaal in zwart met knal blauw jasje en hanger (zal ik vrees ik ook aan moeten geloven) en…rode lippenstift. Echt mijn favoriet! En later in de zaal waar de muziekstandaards en microfoons al klaar stonden.
Nou dat hebben we geweten. De nieuwe hal is groot, maar vooral lang, en zeker niet hoog. Zet daar een “orkest” in met flink wat trompetten, hoorns, drums en meer blaasgeweld in en ik kan je verzekeren dat je echt geen microfoons nodig hebt! Helaas deed de band daar wel 2 liedjes over voor ze dat door hadden. Ik snap daar niets van want inmiddels was de helft van de mensen naar de openstaande deuren achter in de zaal gevlucht of zat met de vingers in de oren. Zonder microfoons was het iets beter maar de dames van het koor hoefden niet bang te zijn ongelijk te zingen want de trommelvliezen hadden het zwaar gehad.
Nee maar zonder flauwekul, de dames deden het prima, en waren, acapella en zonder microfoon, goed te verstaan tot achter in de zaal.
Helaas kwam na hun optreden nog een vervolg van het orkest en wij moeten tot ons schande bekennen dat we na het eerste halve liedje weggevlucht zijn naar het café aan de overkant waar we bij een lekker warm haardvuurtje thee gedronken hebben.
En gelukkig kwam Rob me toen weer ophalen want de energie was helemaal op.
Maar het is weekend en dan heb je toch het gevoel dat je iets moet doen. Dus hadden we ons donderdag (uiterste aanmelddatum) toch maar opgegeven voor de wandeling van vandaag en is Rob gisterochtend gaan golfen. Inmiddels heeft hij de meeste banen hier in de buurt verkend en is hij lid van de locale club geworden. Gisteren was hij met Richard (de partner van onze collega) naar Kina. Deze baan ligt in de heuvels aan de kust en zorgt voor prachtige uitzichten en flink wat beweging. Iedere keer je golfkarretje helling op helling af doet toch wat meer dan alleen maar vlak grasveld.
Ik ben gistermiddag voor het eerst naar een lokaal concert geweest. Mijn koortje trad op in de nieuwe dorpshal van Mapua, het dorp verderop waar we repeteren. Samen met een orkest mochten wij de openingvoorstelling geven. Nou het was een hele ervaring! Had ik gedacht: zaterdagmiddag en zon, daar komt geen hond…. Ik dacht verkeerd! Overal kwamen mensen vandaan en al gauw zat de zaal aardig vol. Ik kan nog niet meezingen dus had ik alle tijd om alles goed te bekijken. Eerst bij het optutten van de koordames: allemaal in zwart met knal blauw jasje en hanger (zal ik vrees ik ook aan moeten geloven) en…rode lippenstift. Echt mijn favoriet! En later in de zaal waar de muziekstandaards en microfoons al klaar stonden.
Nou dat hebben we geweten. De nieuwe hal is groot, maar vooral lang, en zeker niet hoog. Zet daar een “orkest” in met flink wat trompetten, hoorns, drums en meer blaasgeweld in en ik kan je verzekeren dat je echt geen microfoons nodig hebt! Helaas deed de band daar wel 2 liedjes over voor ze dat door hadden. Ik snap daar niets van want inmiddels was de helft van de mensen naar de openstaande deuren achter in de zaal gevlucht of zat met de vingers in de oren. Zonder microfoons was het iets beter maar de dames van het koor hoefden niet bang te zijn ongelijk te zingen want de trommelvliezen hadden het zwaar gehad.
Nee maar zonder flauwekul, de dames deden het prima, en waren, acapella en zonder microfoon, goed te verstaan tot achter in de zaal.
Helaas kwam na hun optreden nog een vervolg van het orkest en wij moeten tot ons schande bekennen dat we na het eerste halve liedje weggevlucht zijn naar het café aan de overkant waar we bij een lekker warm haardvuurtje thee gedronken hebben.
En gelukkig kwam Rob me toen weer ophalen want de energie was helemaal op.
Balen, maar toch maar de wandeling voor vandaag afgezegd en lekker op de bank gekropen en een slome film gekeken terwijl ik m’n 3e teckel af gehaakt heb. Je moet toch iets doen tijdens al die donkere avonden, dus…haken. Het wordt tijd voor kleinkinderen zegt Rob want de beesten bende groeit.
Ach we vinden vast wel een goed doel!
Toen we vanochtend wakker werden hadden we helemaal geen spijt meer van het afzeggen van de wandeling want het kwam weer eens bij bakken naar beneden. Gelukkig werd het tegen tweeën droog en hebben we net toch even een uurtje rond gesjokt. Hopelijk zijn we volgende week weer fit want zondag vliegen we naar Christchurch voor een week spoedgeneeskunde en als kers op de taart daarna nog een weekje Queenstown om te skiën! Ik heb er zin in!
English version: A long winter
Finally the winter was a little too long for us and both Rob and I got a bad cold. Our heads feel full with headache and sore tooth, we sneeze and sniff and are miserable. Wednesday I forced myself to take antibiotics since the nasal spray and steam did not help enough. It did not make me feel better but at least everything looks clear again.
And then the weekend arrives and makes you feel to go outside. We signed up for the Sunday tramp and Rob went to play golf on Saturday. By now he has seen most of the local golf courses. Yesterday he went to Kina, a course in the hills along the coastline. Beautiful but it takes some energy o carry your golf clubs up and downhill all the tome.
Saturday afternoon I went to the local opening of the new Town Hall in Mapua, the village next to us. I became a member of the local choir and they were giving a concert there.
I do not know the songs well enough to join but was asked to support them. There was a orchestra going to play and before and after our small acapella choir would sing.
I was there early and saw the big (but low) hall set up with a big platform for the orchestra with microphones for every instrument. Our ladies were all dressed in black with a blue jacket and necklace… and red lipstick. Hurray, that means I will need to adjust!
Did I think, nice Saturday afternoon with sun, who will come? Well a lot of people showed up and in no time the hall was filled up….. But not for long!
Ever heard a lot of trumpets and horns play with microphones in a low sealing hall? I can assure you your tympanic membranes will not enjoy it! Soon a lot of people gathered in the back of the hall near the open doors and the others had put their hands on their ears. After 2 melodies the band put the microphones away but the music was still way to loud.
After 40 minutes our small group was ready to sing and they could easily be heard even in the back and the people in the hall looked a lot happier.
Actually it sounded pretty good. I was glad when they were done and we could retreat to the café on the other side of the street where was a nice warm fire and hot tea for my energy was all gone. Not a good idea to go on the tramp (hike) today so I cancelled as soon as I got home.
When we woke up this morning it rained, rained and rained. So we had a nice lazy day at home reading and had a walk around the block when the sun finally came at 2 PM. Poor trampers!! When it rains here it comes down hard so we had no regrets.
Since we still have all the long dark evenings I had to find something to do. This turned out to be crochet. Rob says it is time for grandchildren and Anneke tells me not to give them away so maybe sometime in the future??? Who knows…..
Ach we vinden vast wel een goed doel!
Toen we vanochtend wakker werden hadden we helemaal geen spijt meer van het afzeggen van de wandeling want het kwam weer eens bij bakken naar beneden. Gelukkig werd het tegen tweeën droog en hebben we net toch even een uurtje rond gesjokt. Hopelijk zijn we volgende week weer fit want zondag vliegen we naar Christchurch voor een week spoedgeneeskunde en als kers op de taart daarna nog een weekje Queenstown om te skiën! Ik heb er zin in!
English version: A long winter
Finally the winter was a little too long for us and both Rob and I got a bad cold. Our heads feel full with headache and sore tooth, we sneeze and sniff and are miserable. Wednesday I forced myself to take antibiotics since the nasal spray and steam did not help enough. It did not make me feel better but at least everything looks clear again.
And then the weekend arrives and makes you feel to go outside. We signed up for the Sunday tramp and Rob went to play golf on Saturday. By now he has seen most of the local golf courses. Yesterday he went to Kina, a course in the hills along the coastline. Beautiful but it takes some energy o carry your golf clubs up and downhill all the tome.
Saturday afternoon I went to the local opening of the new Town Hall in Mapua, the village next to us. I became a member of the local choir and they were giving a concert there.
I do not know the songs well enough to join but was asked to support them. There was a orchestra going to play and before and after our small acapella choir would sing.
I was there early and saw the big (but low) hall set up with a big platform for the orchestra with microphones for every instrument. Our ladies were all dressed in black with a blue jacket and necklace… and red lipstick. Hurray, that means I will need to adjust!
Did I think, nice Saturday afternoon with sun, who will come? Well a lot of people showed up and in no time the hall was filled up….. But not for long!
Ever heard a lot of trumpets and horns play with microphones in a low sealing hall? I can assure you your tympanic membranes will not enjoy it! Soon a lot of people gathered in the back of the hall near the open doors and the others had put their hands on their ears. After 2 melodies the band put the microphones away but the music was still way to loud.
After 40 minutes our small group was ready to sing and they could easily be heard even in the back and the people in the hall looked a lot happier.
Actually it sounded pretty good. I was glad when they were done and we could retreat to the café on the other side of the street where was a nice warm fire and hot tea for my energy was all gone. Not a good idea to go on the tramp (hike) today so I cancelled as soon as I got home.
When we woke up this morning it rained, rained and rained. So we had a nice lazy day at home reading and had a walk around the block when the sun finally came at 2 PM. Poor trampers!! When it rains here it comes down hard so we had no regrets.
Since we still have all the long dark evenings I had to find something to do. This turned out to be crochet. Rob says it is time for grandchildren and Anneke tells me not to give them away so maybe sometime in the future??? Who knows…..