Behalve ons nieuwe huis en nieuwe werk zijn er nog een aantal dingen anders. We hebben ander brood en andere muesli dan thuis. Dit is op zich geen vooruitgang! Gelukkig hebben we redelijk brood gevonden maar ik mis de lekkere notenmuesli van de Aldi met dikke brokken muesli en noot. Hier is het meer een mengsel van cornflakes met platte havermoutvlokken en rozijnen. Maar gelukkig hebben ze heerlijke yoghurt en allerlei vruchten. Zo hebben we hier in de tuin naast citroenen en mandarijnen 3 feijoa struiken die groene vruchten geven. Ze zijn niet groter dan een kippenei en zitten qua smaak tussen kiwi en een tropische vrucht in. Een beetje zurig. Wij vinden ze allebei heel lekker. Verder wonen we hier in vruchtenland. Van wijnstruiken tot eindeloos veel bessen en appelgaarden. Het is nu geen bessentijd maar appels zijn er in overvloed. En ik die nooit een echte appel liefhebber was vind ze hier heerlijk! Nu hebben we de sweeties die je overal langs de weg in kraampjes kunt kopen. Een van onze receptionisten heeft thuis een appelkwekerij en zij exporteren appels naar Europa. Gelukkig voor ons niet allemaal want ze neemt iedere week een doos appels mee naar de praktijk die we mogen verdelen. Ze lijken qua smaak nog het meest op granny smiths maar ze zijn zoeter en hebben een zachtere schil, en zien er van buiten uit als gewone geel rode appels. Ik zou zeggen kom ze proeven! Ik ben nu feijoa recepten aan het verzamelen. Feijoa’s vallen van de struik als ze rijp zijn en natuurlijk zijn ze allemaal rijp binnen een paar weken tijd en moet er flink gegeten worden. Ik denk dat ik cake en chutney ga uitproberen. Volgens onze kapster is dat erg lekker.
Ook nieuw is onze buurvrouw. Tot haar man overleed woonde ze op het platte land met 6 hectare grond. Ze zag het niet zitten dit in haar eentje te onderhouden en dus heeft ze alles verkocht en een nieuw huis gebouwd. Meteen de eerste dag dat we hier waren kwam ze even kennis maken en is sindsdien onze vraagbaak voor van alles wat met tuin en huis te maken hadden. Hadden we van de week keurig al onze verhuisdozen buiten gezet om opgehaald te worden door de vuilnis, helaas stonden ze er ’s avonds nog net zo. We moeten dat dus afgeven bij de recycling tussen Motueka en Nelson (30 km verderop). Wordt er net aan de deur gebeld: onze buurvrouw: ze moet toch naar de recycling dus kan ze onze rotzooi meenemen. Sta ik ineens een aanhanger en auto vol te laten en vast te binden met touw. En niets rotzooi van de buurvrouw, allemaal van ons! Ik mag niet meerijden om te helpen afladen, dat kan ze zelf wel. Superlief! Kan je man straks lekker opkijken zegt ze, verwacht hij nooit van 2 vrouwen. Nou ik denk het ook niet. Als ik straks gebakken heb maar wat lekkers bij de buurvrouw langs brengen.
Iets wat ook nieuw was (ook voor de mensen hier) was de regen van de afgelopen week. In een paar dagen tijd is er hier meer gevallen dan anders in de paar maanden dat het hier droog geweest is, namelijk 24 cm. Dat betekend dat er hele stukken blank stonden en met name in Richmond, een plaats 20 km verderop het hele winkelcentrum onder water stond. Ook hier was de brandweer druk bezig huizen en volgelopen straten leeg te zuigen. Gelukkig hebben wij op advies van Robert voor de hogere kant van Motueka gekozen om te wonen en zijn wij de regen zorgeloos doorgekomen.
We hebben geprobeerd om in contact te komen met de lokale atletiek vereniging. Op internet staat een adres en telefoon nummer. Gebeld, maar wordt niet opgenomen. Toen gisteren maar langs gelopen en een briefje in de bus gegooid…en nu maar afwachten. Maar inmiddels wel weer een heel mooi loop rondje gevonden. Iets langer dan in Upper Moutere (14 i.p.v. 10km) maar door het gemis van heuvels voor het gevoel veel makkelijker. Niet alleen makkelijker maar ook zo mooi dat je af en toe vergeet dat je aan het lopen bent! We hoeven hier niet ver weg om van de natuur te genieten maar lopen gewoon ons huis uit. Vandaag heb ik het rondje op de fiets gedaan om foto’s voor jullie te maken en het resultaat staat op de blog.
Zo zie je, het Nieuw Zeelandse leven verveelt nog niet.
Ook nieuw is onze buurvrouw. Tot haar man overleed woonde ze op het platte land met 6 hectare grond. Ze zag het niet zitten dit in haar eentje te onderhouden en dus heeft ze alles verkocht en een nieuw huis gebouwd. Meteen de eerste dag dat we hier waren kwam ze even kennis maken en is sindsdien onze vraagbaak voor van alles wat met tuin en huis te maken hadden. Hadden we van de week keurig al onze verhuisdozen buiten gezet om opgehaald te worden door de vuilnis, helaas stonden ze er ’s avonds nog net zo. We moeten dat dus afgeven bij de recycling tussen Motueka en Nelson (30 km verderop). Wordt er net aan de deur gebeld: onze buurvrouw: ze moet toch naar de recycling dus kan ze onze rotzooi meenemen. Sta ik ineens een aanhanger en auto vol te laten en vast te binden met touw. En niets rotzooi van de buurvrouw, allemaal van ons! Ik mag niet meerijden om te helpen afladen, dat kan ze zelf wel. Superlief! Kan je man straks lekker opkijken zegt ze, verwacht hij nooit van 2 vrouwen. Nou ik denk het ook niet. Als ik straks gebakken heb maar wat lekkers bij de buurvrouw langs brengen.
Iets wat ook nieuw was (ook voor de mensen hier) was de regen van de afgelopen week. In een paar dagen tijd is er hier meer gevallen dan anders in de paar maanden dat het hier droog geweest is, namelijk 24 cm. Dat betekend dat er hele stukken blank stonden en met name in Richmond, een plaats 20 km verderop het hele winkelcentrum onder water stond. Ook hier was de brandweer druk bezig huizen en volgelopen straten leeg te zuigen. Gelukkig hebben wij op advies van Robert voor de hogere kant van Motueka gekozen om te wonen en zijn wij de regen zorgeloos doorgekomen.
We hebben geprobeerd om in contact te komen met de lokale atletiek vereniging. Op internet staat een adres en telefoon nummer. Gebeld, maar wordt niet opgenomen. Toen gisteren maar langs gelopen en een briefje in de bus gegooid…en nu maar afwachten. Maar inmiddels wel weer een heel mooi loop rondje gevonden. Iets langer dan in Upper Moutere (14 i.p.v. 10km) maar door het gemis van heuvels voor het gevoel veel makkelijker. Niet alleen makkelijker maar ook zo mooi dat je af en toe vergeet dat je aan het lopen bent! We hoeven hier niet ver weg om van de natuur te genieten maar lopen gewoon ons huis uit. Vandaag heb ik het rondje op de fiets gedaan om foto’s voor jullie te maken en het resultaat staat op de blog.
Zo zie je, het Nieuw Zeelandse leven verveelt nog niet.
English version
And more new things… There are some more changes next to our new work and house. For instant we cannot have the bread and muesli we are used to at home. And that is not an improvement! We are lucky to find a rather nice dark brown bread but lots of grains in it, but I miss the nice muesli with nuts. Here it is more like cornflakes and oatmeal with nuts and raisons. They do have real nice yoghurt and lots of fruit here. In our garden we have 3 Feijoa trees, lemons and mandarins. Feijoas are green, rich of vitamin C and are as big as chicken eggs. They are a mixture of a tropical fruit and kiwi and taste a bit sour. We both like them; although Rob keeps telling me he thinks they have a strange taste.
The area here is known for its fruits. There are many wineries, berry- and apple farms. At the moment there are no berries, grapes have been plucked, but there are loads of apples. I never was very fond of apples but I do love the apples we have here. They look like normal yellow red apples but you can compare the taste the best with Granny Smith, only not as sour, with is not strange with since there name are Sweeties. You can buy fruits everywhere along the road. We have a receptionist at the practice that lives on a fruit farm. She and her husband export apples to Europe. Luckily for us not all of them for she often brings a box with apples with her to the practice for us to take home and of course we do not mind.
I am collecting Feijoa recipes since all Feijoas seem to ripe at the same time and we have to do something with them. I looked up a cake and chutney. I will let you know how they work out.
We have a great (new) neighbor. She used to live in the countryside at a big farm. She did not want to continue all the work after her husband died, so she moved in to a new house. She came to say hello the first day we moved in and has been a big help since. She knows the area, and how things are done around here. We had a lot of garbage and we had separated paper and plastic and put it outside last Tuesday since it was garbage-collecting day. But it was all there when we came home after work. We have to bring it to the recycle department between Motueka and Nelson 15 miles away. Our neighbor offered us to use her trailer to do it this weekend. Today the doorbell rang and it was our neighbor. She had to go to the recycling to get some wood so she could take our garbage for us. I offered to come along, but was only allowed to. I could only help to pack the trailer and off she went.
Another new thing (also for the people here) was the rain last week. In a few days we had more rain than normally during the 2 last (very dry) months, 11inch. Especially this area was very wet. In Richmond, the town next to us the Mall was under water and in Motueka many streets and houses were flooded. Robert, the practice owner gave us the advice to buy a house on the high side of town and we were pleased we listened for we had no problems.
We tried to become a member of the local Athletics club but did not succeed to reach them. So we still run by ourselves. We found a beautiful track around Motueka and although it is longer than our track in Upper Moutere it does not feels that way since we miss the hills and love the views. Today I took my bike and camera and you can see the scenery on our blog. We just have to leave our front door to enjoy the nature.
We still enjoy ourselves here!
The area here is known for its fruits. There are many wineries, berry- and apple farms. At the moment there are no berries, grapes have been plucked, but there are loads of apples. I never was very fond of apples but I do love the apples we have here. They look like normal yellow red apples but you can compare the taste the best with Granny Smith, only not as sour, with is not strange with since there name are Sweeties. You can buy fruits everywhere along the road. We have a receptionist at the practice that lives on a fruit farm. She and her husband export apples to Europe. Luckily for us not all of them for she often brings a box with apples with her to the practice for us to take home and of course we do not mind.
I am collecting Feijoa recipes since all Feijoas seem to ripe at the same time and we have to do something with them. I looked up a cake and chutney. I will let you know how they work out.
We have a great (new) neighbor. She used to live in the countryside at a big farm. She did not want to continue all the work after her husband died, so she moved in to a new house. She came to say hello the first day we moved in and has been a big help since. She knows the area, and how things are done around here. We had a lot of garbage and we had separated paper and plastic and put it outside last Tuesday since it was garbage-collecting day. But it was all there when we came home after work. We have to bring it to the recycle department between Motueka and Nelson 15 miles away. Our neighbor offered us to use her trailer to do it this weekend. Today the doorbell rang and it was our neighbor. She had to go to the recycling to get some wood so she could take our garbage for us. I offered to come along, but was only allowed to. I could only help to pack the trailer and off she went.
Another new thing (also for the people here) was the rain last week. In a few days we had more rain than normally during the 2 last (very dry) months, 11inch. Especially this area was very wet. In Richmond, the town next to us the Mall was under water and in Motueka many streets and houses were flooded. Robert, the practice owner gave us the advice to buy a house on the high side of town and we were pleased we listened for we had no problems.
We tried to become a member of the local Athletics club but did not succeed to reach them. So we still run by ourselves. We found a beautiful track around Motueka and although it is longer than our track in Upper Moutere it does not feels that way since we miss the hills and love the views. Today I took my bike and camera and you can see the scenery on our blog. We just have to leave our front door to enjoy the nature.
We still enjoy ourselves here!