En toen kwam december en dan breekt de golf van Nederlands bezoek aan! Allereerst kwamen Jan en Yvonne die we op een zonnige vrijdag opgehaald hebben van ons vliegveld in Nelson. Voor hen even overschakelen na de Nederlandse kille duistere maanden want bij ons begon nu echt de zomer en het lekkere weer. Na een paar dagen acclimatiseren voor hen en nog even werken voor ons gingen we dinsdag middag op weg naar het zuiden. Camper volgeladen met rugzakken, fietsen, droog en vers voedsel en ons vieren zijn we de eerste dag naar de Arthur’s Pass gereden. Ook voor ons was dit nog onbekend terrein en ik moet zeggen dat het een fantastisch mooie tocht is. Vooral met de vele bloeiende bomen (‘toepasselijk’ rood rond de kerst) ziet het er prachtig uit. Boven bij de pas is een DOC camp site waar we gestopt zijn voor de overnachting. Al snel werd ons duidelijk dat daar niet alleen kampeerders op bezoek kwamen. We lagen namelijk tussen de weg en het station in en, anders dan de trein (tussen Auckland en Wellington) op het Noorder Eiland die de ene dag heen en de andere dag terug rijdt, reden hier zelfs de hele nacht door treinen tussen Greymouth en Christchurch. En alsof dat nog niet erg genoeg was was er ook een grote groep Kea’s op de camping neergestreken. Midden in de nacht hebben ze zich boven op onze camper verschanst en daar (zo klonk het althans) een luid schreeuwend feestje gehouden. Wij waren allemaal zo uitgeteld dat we niet de moed hadden op te staan en ze weg te jagen. Helaas, want de volgende ochtend kwamen we er achter dat ze zich inderdaad uitgeleefd hadden en een flink stuk uit het zadel van mijn nieuwe fiets gebeten hadden.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Lake Tekapo waar we zouden starten met de alternatieve start van de A2O (Alp to Ocean) Bike Trail. Officieel start de route bij Mt. Cook en moet je na 6 km een helikoptervlucht van 5 minuten nemen om de rivier over te steken. Daarvoor moesten we $600.- neertellen en dat vonden wij, en blijkbaar vele met ons, toch een beetje veel voor 5 minuten.
En uiteindelijk was het prachtig bij Lake Tekapo en was het absoluut geen straf daar te mogen rondkijken en starten. Alleen….was de start niet erg duidelijk en hebben we de eerste dag meteen een flinke work-out gedaan door de verkeerde weg te nemen en een flinke afdaling (lees ook ‘klim op de terugweg’) extra te doen. Maar 2 uur later hebben we alsnog de juiste weg gevonden en is de dag verder voorspoedig verlopen op een lekke band van Gerda na waarop tot onze schrik de meegenomen pomp niet paste (nieuwe fiets, ander ventiel). Maar gelukkig waren de heren zeer inventief en kon de tocht alsnog worden voortgezet.
Van meer naar meer langs kleine kanaaltjes en later over de grasvlakten naar Twizel.
Helaas geen uitzicht op Mt. Cook omdat er te veel wolken waren maar ook de directe omgeving was prachtig om te zien en we hebben er dan ook ten volle van genoten. Terwijl Rob opgepikt werd om de camper op te halen deden Jan, Yvonne en ik de nodige boodschappen en zochten ons overnachting adres op waarbij een bar was en we lekker op het terras van een drankje konden genieten tot Rob’s komst.
Dat is het voordeel van ons lidmaatschap van de Nieuw Zealand Caravan en Moterhome Association. Er zijn overal plekjes, zoals nu op een groot grasveld achter een bar waar je tegen een geringe vergoeding mag overnachten.
De volgende 2 dagen zijn we over smalle weggetjes en bergpaadjes gefietst waarbij we halverwege gebruik hebben gemaakt van een hotel omdat vandaar geen transfers mogelijk waren. Wel heel relaxed want nu hadden we een heerlijke douche en werd er voor ons gekookt. Voor de route verwijs ik naar de foto’s. Veel lupines en prachtige meren en hellingen. Voor mij een heuse uitdaging met smalle bergpaadjes en grassige afdalingen waarbij we ook nog eens dwars door riviertjes mochten fietsen, maar enorm genieten!
Aan het eind van de derde dag had ik in Omarama (klinkt als Oomerma) een overnachting geboekt bij de hot pools, waarin we heerlijk hebben liggen relaxen en de spieren weer even bij konden komen van alle inspanningen.
De vierde en laatste dag was er een vol wind! En helaas het grootste deel tegen. Maar deze dag moesten we een stuk weer terug fietsen om onze transfer te regelen en dat ging super snel! Gelukkig maar want dat betekende dat Rob en Jan al op weg waren om de camper op te pikken en Yvonne en ik onderdak gevonden hadden in de lokale pub voor een enorme bui losbrak.
Daarna op weg naar Queenstown waar we de volgende dag Lidy, een zus van Rob, op moesten pikken. Weer een mooi overnachting weitje gevonden, wat helaas wel vol met schapen en keutels lag, maar waar we wel veilig onze fietsen achter konden laten bij de eigenaar terwijl wij (nu met z’n vijven) de Greenstone-Caples Track gingen lopen.
Maar eerst Yvonne’s verjaardag met en chocolade taart, winkelen in Queenstown, Lidy verwelkomen en de trip naar Kinloch waar we een kampeerplekje aan het meer hadden en heerlijk uit eten zijn geweest.
En dan is het uit met de luxe, worden de rugzakken vol gepakt en gaan we op weg om onze kerstmis te vieren in de natuur en ’s avonds met een droogmaaltijd in de hut.
Wat zuiden van Zuider Eiland en regen? Wij hadden zon, meer zon en nog meer zon. De wandeling was ook al prachtig, de stemming super en speciaal voor de kerst chocola en kaarsjes in de hut. Meer heeft een mens toch niet nodig?
Maar geluk kan niet voortduren en op de rit terug barste de regen dan toch los. En dan is een camper toch wel krap met 5 personen! Maar een kniesoor die daarover valt en dus flink doorgereden en in 3 dagen weer Motueka (met stralende zon) bereikt.
Daar hebben Thijs en Elke (neef/zoon Lidy + partner) zich aan ons gezelschap toegevoegd en hebben we met z’n allen en 3 vrienden van hier gezorgd voor een echt ‘Oud en Nieuw’.
Inmiddels waren Rob en ik weer aan het werk maar in ons lange weekend vrij zijn we met z’n zevenen naar Golden Bay vertrokken. Ditmaal naar een echte camping zodat ook 2 tenten mee konden en we iets meer leefruimte hadden. Weer prachtig weer, veel gewandeld en gezwommen en ruimte voor een ieder om na 2 gezamenlijke dagen een eigen plan te trekken. Jan en Yvonne zijn een paar dagen Abel Tasman ingetrokken, Lidy, Thijs en Elke hebben de Spit en een dag Abel Tasman gedaan en wij zijn weer aan het werk gegaan.
En toen was ik jarig. Echt jarig deze keer met een versierd huis en veel cadeautjes bij het ontbijt. Met mijn vriendin Pam had ik geregeld dat zij ons mee zou nemen in een zespersoon, Polinesische kano om een tocht rond Split Apple rock en Kaiteriteri te maken en dit af te sluiten met een picknick en taart op het strand. Super om zo 60 te worden!
Inmiddels waren Thijs en Elke weer verder gereisd en nog een paar dagen fietsen en wandelen zijn Jan en Yvonne weer richting Nederland vertrokken, zodat we op Rob’s verjaardag nog met z’n drieën over waren. En dat heeft Lidy geweten want had zij gedacht het haar laatste dagen hier rustig aan te doen na in haar eentje de Queen Charlotte te hebben gelopen, Rob had andere verjaardag plannen. En zo kwam het dat we na een flinke klim boven op Mt. Arthur hebben zitten lunchen en ’s avonds met stijve spieren van een Thaise maaltijd hebben genoten (met dank aan Lidy).
En toen waren de gasten toch echt allemaal weg. Tijd om ons te vervelen? Nee. Inmiddels al weer 2x bezoek uit Nederland gehad en het volgende bezoek komt woensdag. Wij hebben het gevoel van een hele lange vakantie deze zomer, met af en toe helaas een paar werkdagen tussen door. Kortom, wij maken het goed!
De volgende dag zijn we doorgereden naar Lake Tekapo waar we zouden starten met de alternatieve start van de A2O (Alp to Ocean) Bike Trail. Officieel start de route bij Mt. Cook en moet je na 6 km een helikoptervlucht van 5 minuten nemen om de rivier over te steken. Daarvoor moesten we $600.- neertellen en dat vonden wij, en blijkbaar vele met ons, toch een beetje veel voor 5 minuten.
En uiteindelijk was het prachtig bij Lake Tekapo en was het absoluut geen straf daar te mogen rondkijken en starten. Alleen….was de start niet erg duidelijk en hebben we de eerste dag meteen een flinke work-out gedaan door de verkeerde weg te nemen en een flinke afdaling (lees ook ‘klim op de terugweg’) extra te doen. Maar 2 uur later hebben we alsnog de juiste weg gevonden en is de dag verder voorspoedig verlopen op een lekke band van Gerda na waarop tot onze schrik de meegenomen pomp niet paste (nieuwe fiets, ander ventiel). Maar gelukkig waren de heren zeer inventief en kon de tocht alsnog worden voortgezet.
Van meer naar meer langs kleine kanaaltjes en later over de grasvlakten naar Twizel.
Helaas geen uitzicht op Mt. Cook omdat er te veel wolken waren maar ook de directe omgeving was prachtig om te zien en we hebben er dan ook ten volle van genoten. Terwijl Rob opgepikt werd om de camper op te halen deden Jan, Yvonne en ik de nodige boodschappen en zochten ons overnachting adres op waarbij een bar was en we lekker op het terras van een drankje konden genieten tot Rob’s komst.
Dat is het voordeel van ons lidmaatschap van de Nieuw Zealand Caravan en Moterhome Association. Er zijn overal plekjes, zoals nu op een groot grasveld achter een bar waar je tegen een geringe vergoeding mag overnachten.
De volgende 2 dagen zijn we over smalle weggetjes en bergpaadjes gefietst waarbij we halverwege gebruik hebben gemaakt van een hotel omdat vandaar geen transfers mogelijk waren. Wel heel relaxed want nu hadden we een heerlijke douche en werd er voor ons gekookt. Voor de route verwijs ik naar de foto’s. Veel lupines en prachtige meren en hellingen. Voor mij een heuse uitdaging met smalle bergpaadjes en grassige afdalingen waarbij we ook nog eens dwars door riviertjes mochten fietsen, maar enorm genieten!
Aan het eind van de derde dag had ik in Omarama (klinkt als Oomerma) een overnachting geboekt bij de hot pools, waarin we heerlijk hebben liggen relaxen en de spieren weer even bij konden komen van alle inspanningen.
De vierde en laatste dag was er een vol wind! En helaas het grootste deel tegen. Maar deze dag moesten we een stuk weer terug fietsen om onze transfer te regelen en dat ging super snel! Gelukkig maar want dat betekende dat Rob en Jan al op weg waren om de camper op te pikken en Yvonne en ik onderdak gevonden hadden in de lokale pub voor een enorme bui losbrak.
Daarna op weg naar Queenstown waar we de volgende dag Lidy, een zus van Rob, op moesten pikken. Weer een mooi overnachting weitje gevonden, wat helaas wel vol met schapen en keutels lag, maar waar we wel veilig onze fietsen achter konden laten bij de eigenaar terwijl wij (nu met z’n vijven) de Greenstone-Caples Track gingen lopen.
Maar eerst Yvonne’s verjaardag met en chocolade taart, winkelen in Queenstown, Lidy verwelkomen en de trip naar Kinloch waar we een kampeerplekje aan het meer hadden en heerlijk uit eten zijn geweest.
En dan is het uit met de luxe, worden de rugzakken vol gepakt en gaan we op weg om onze kerstmis te vieren in de natuur en ’s avonds met een droogmaaltijd in de hut.
Wat zuiden van Zuider Eiland en regen? Wij hadden zon, meer zon en nog meer zon. De wandeling was ook al prachtig, de stemming super en speciaal voor de kerst chocola en kaarsjes in de hut. Meer heeft een mens toch niet nodig?
Maar geluk kan niet voortduren en op de rit terug barste de regen dan toch los. En dan is een camper toch wel krap met 5 personen! Maar een kniesoor die daarover valt en dus flink doorgereden en in 3 dagen weer Motueka (met stralende zon) bereikt.
Daar hebben Thijs en Elke (neef/zoon Lidy + partner) zich aan ons gezelschap toegevoegd en hebben we met z’n allen en 3 vrienden van hier gezorgd voor een echt ‘Oud en Nieuw’.
Inmiddels waren Rob en ik weer aan het werk maar in ons lange weekend vrij zijn we met z’n zevenen naar Golden Bay vertrokken. Ditmaal naar een echte camping zodat ook 2 tenten mee konden en we iets meer leefruimte hadden. Weer prachtig weer, veel gewandeld en gezwommen en ruimte voor een ieder om na 2 gezamenlijke dagen een eigen plan te trekken. Jan en Yvonne zijn een paar dagen Abel Tasman ingetrokken, Lidy, Thijs en Elke hebben de Spit en een dag Abel Tasman gedaan en wij zijn weer aan het werk gegaan.
En toen was ik jarig. Echt jarig deze keer met een versierd huis en veel cadeautjes bij het ontbijt. Met mijn vriendin Pam had ik geregeld dat zij ons mee zou nemen in een zespersoon, Polinesische kano om een tocht rond Split Apple rock en Kaiteriteri te maken en dit af te sluiten met een picknick en taart op het strand. Super om zo 60 te worden!
Inmiddels waren Thijs en Elke weer verder gereisd en nog een paar dagen fietsen en wandelen zijn Jan en Yvonne weer richting Nederland vertrokken, zodat we op Rob’s verjaardag nog met z’n drieën over waren. En dat heeft Lidy geweten want had zij gedacht het haar laatste dagen hier rustig aan te doen na in haar eentje de Queen Charlotte te hebben gelopen, Rob had andere verjaardag plannen. En zo kwam het dat we na een flinke klim boven op Mt. Arthur hebben zitten lunchen en ’s avonds met stijve spieren van een Thaise maaltijd hebben genoten (met dank aan Lidy).
En toen waren de gasten toch echt allemaal weg. Tijd om ons te vervelen? Nee. Inmiddels al weer 2x bezoek uit Nederland gehad en het volgende bezoek komt woensdag. Wij hebben het gevoel van een hele lange vakantie deze zomer, met af en toe helaas een paar werkdagen tussen door. Kortom, wij maken het goed!