Renske had al van te voren een paar wensen geuit en dus zorgen wij als goede ouders dat we zo veel mogelijk daarvan realiseren. Allereerst was daar haar sky–dive, een grote wens voor haar 32e verjaardag, en al werd het springen een weekje later ze had er een prachtige heldere dag voor met eindeloos uitzicht op Noorder (Lonely Mountain [Hobbit] of te wel Mount Taranaki) en Zuider Eiland. Moeders, als held op sokken, is een eind gaan hardlopen en heeft af en toe schuin om hoog naar de lucht gekeken, maar geen vallende dochter gezien. Rob is als goede vader met z’n fototoestel meegegaan naar ons lokale vliegveld, maar zag alleen maar kleine stipjes afdalen tot ze vlak bij de grond waren en had geen idee welk stipje Renske was. Het belangrijkste is dat zij het supergaaf vond en weer heel op de grond is terug gekeerd.
De laatste 2 weken van haar bezoek zijn we met Campervan op weg getogen naar het Noorder Eiland. Rens wilde graag de Tongariro Crossing doen en de Bay of Islands bezoeken. En verder natuurlijk zo veel mogelijk zien en doen. Omdat ze vorig jaar al naar Wellington was geweest hebben we daar geen tijd verspilt maar zijn gelijk doorgereden naar een DOC camping helemaal in het zuiden bij de Pinnacles. Hier is ook een stuk van “In de ban van de ring” op genomen waarin het als de “vallei van de doden” bekend staat. In het echt was het er alles behalve duister en koud, maar zonnen en knap warm. De prachtige gek geërodeerde rotsformaties waren fantastisch om van boven te bekijken en ook super om tussen door te lopen. Na een halve dag wandelen zijn we verder naar het Noorden gegaan.
Omdat we in de praktijk allerlei adviezen hadden gekregen wat we vooral moesten bekijken gingen we op weg naar Mount Bruce. Mount Bruce is een Wild Live Reserve. En aangezien Wild Live in Nieuw Zeeland met name uit vogels bestaat dus een vogel reservaat met een enkele Tuatara, een heel oud soort, prehistorisch reptiel. Maar wat prachtig, midden in de natuur en een plek waar vogels ook vrij worden uitgezet. Na een inleidend gedeelte met uitleg over hoe ze bijna uitgestorven vogels weer proberen een veilige broedomgeving te geven ga je de natuur in waar grote stukken met netten afgezet zijn en je in verschillende “kooien” verschillende vogels kunt bekijken. En ja, ik heb nu ook m’n eerste kiwi bekeken.
Nieuw Zeeland heeft een uitgebreid ‘Pest Control Program’, waarbij ze proberen de door de mensen mee gebrachte ratten, hermelijnen en possems uit te roeien opdat de natuurlijke bewoners een kans hebben om te overleven. Mount Bruce is zo’n ‘pest vrij’ gebied en de vogels doen het daar dan ook prima. Buiten de kooien is er het hele berggebied waar ze nu vrij rondlopen en vanwaar ze weer naar andere gebieden in Nieuw Zeeland worden gebracht. Naast kiwi’s waren er ook kaka’s, de laagland variant van onze Kea’s (maar minder agressief), en kleinere papagaaien, Takahe’s, een soort grote Pukeko’s, loopvogels in blauw-groen tinten met knal rode poten en snavels die wel thuis lijken te horen in prehistorische tijden. Hier hebben we tot sluitingstijd genoten van alle mooie en gekke beesten en hun prachtige omgeving.
En dan weer op zoek naar een overnachtingsplek. Met ons lidmaatschap van de NZ Motorhome and Campervan Association wordt je ook bezitter van de ‘Campers Bible’. Dit is een boek wat je precies vertelt waar je allemaal mag kamperen. Dit keer vonden we een prachtige plek in een gorge op een klein grasveld naast een rivier waar we ’s ochtends getrakteerd werden op een prachtig vogelfluitconcert.
Was het tot nu toe erg warm weer geweest, nu sloeg het weer om en ging het regenen maar vooral heel hard waaien en dat betekende zoals we die middag in Ohakune hoorden dat de crossing de komende dagen onmogelijk was. Jammer, maar verder geen tijd verspild bij het natte Tongariro Park maar doorgereden naar Taupo waar we een duik hebben genomen in de warme vulkanische baden en hoewel we niet opdroogden werden we er zeker lekker warm van.
Omdat we voor de volgende dag entree bewijzen gekocht hadden voor Orakei Korako, een van de vulkanische thermische gebieden, en we nog wisten van vorig jaar dat die mooi aan het water gelegen waren hebben we opgebeld of we daar ’s nachts ook mochten kamperen. De luxe is dan dat je met de eerste boot van 8 uur het park in mag en we als enigen op ons gemak van alle natuurwonderen hebben mogen genieten. Inmiddels was het weer droog dus was het ook echt leuk om rond te wandelen. Nu was er geen vast plan voor de rest van de dag. Een fietstocht maken door de regio en ook andere vulkanische gebieden bekijken of doorrijden naar Rotorua? Uiteindelijk voor het laatste gekozen omdat een stop bij een van de zwavel geisers me zo benauwd maakten dat ik het fietsen daar echt niet zag zitten. Dus zijn we in een volgend plaatsje langs het meer op een club camping gaan staan en van daaruit terug gefietst naar Rotarua. Hier hebben we de prachtige Marai met een al even mooi kerkje bekeken voor we de binnenstad ingelopen zijn om te lunchen. Een Marai is een Maori cultuurhuis, waarbij vaak een groepje woningen en een kerkje hoort. Deze lag prachtig aan het water tussen verschillende zwavel putten, waar deze plaats zo bekend om is.
De volgende dag hebben we een flink eind naar het noorden gereden. Ons plan was de dag erna een 2 daagse wandeltocht te maken en daarna de Hauraki Railtrail Biketrack te fietsen en de Karangahake Gorge te bekijken. Het weer was weer helemaal opgeknapt en dus fantastisch voor onze wandel en fietstocht. De wandeltocht leidde ons het bos in dat bekend is om zijn Kauri bomen. De Kauri zijn de reuze bomen uit Nieuw Zeeland en hebben duidelijk model gestaan voor de sprekende bomen uit ‘de ban van de ring’. Eeuwen oud en enorm van omvang. We waren behoorlijk onder de indruk toen we er de tweede dag inderdaad een aantal passeerden. De meeste zijn helaas gekapt en als hard hout naar Europa getransporteerd in de vorige eeuw. Wel kwamen we overal nog sporen tegen van de kappers, zoals trammetjes getrokken door paarden (nu zonder paarden) om de zware stammen te transporteren. Bij de fietstocht stuiten we op de oude goud en bauxiet mijnen en hebben we het oude treinstation van Waikino en de prachtige gorge bekeken. Het fietsen door oude treintunnels was weer een ervaring op zich. Kom je vanuit de stralende zonschijn in een onverlichte oneffen tunnel. Fiets verlichting ten spijt was het onvoldoende (in ieder geval voor mij) om stabiel te kunnen fietsen. Op de heen weg dus maar afgestapt en een stukje gewandeld maar terug denk je dat doe ik wel even… en ik belandde dus op de grond totaal gedesoriënteerd. Moest er wel om lachen want ik viel absoluut niet hard omdat ik al super langzaam reed, maar het is wel een rare gewaarwording.
Eigenlijk hadden we met het wandelen en de eerste fietsdag wel de mooiste dingen gezien en dus besloten we de 2e fiets dag over te slaan om een dagje extra te hebben bij de Bay of Islands en zijn via Thames langs de kust richting Auckland gereden. Ongeveer 100 km voor Auckland ligt een groot vogel migratie gebeid in de baai tussen de Cormandel en de landpunt met Auckland en het noordelijke puntje van Nieuw Zeeland. Hier mochten we aan het strand overnachten en hebben we de volgende dag rond de wetlands hard gelopen.
Weer fris en uitgewaaid hebben we de tocht naar het Noorden ondernomen en zijn we dwars door Auckland (over een heuse snelweg) en Wangerei naar de Bay of Islands gereden. Tegen tweeën kwamen we in Kerikeri waar we weer een club camping hadden. Alleen deze keer zonder kraan en dump en dus heeft Rob Ren en mij ‘gedumpt’ en is terug Kerikeri ingereden om schoon water te halen en vuil te dumpen. Toen hij terug was hebben we hem met pilsje onder de luifel achtergelaten terwijl Rens en ik op de fiets boodschappen zijn gaan doen. Ren heeft een heerlijk maaltje in elkaar geflanst waarna we allemaal uitgeteld ons nestje ingerold zijn. De volgende dag hebben we de oude missiepost en watervallen bezocht en relaxed geshopt in Kerikeri. Nee, geen luxe inkopen maar een nieuwe waterslang. Natuurlijk gaf dit ons dames de kans om ook de andere winkeltjes even te bekijken want waterslangen is toch meer voor Rob.
Van Kerikeri afgezakt naar een echte camping in Pahia met douches en wasmachines. En de rest van de dag als wasdag bestempeld.. en uit-eten-dag in Pahia. Dus na de was de fietsen weer van de Camper gehesen en naar Pahia gefietst. Wij hadden het mooie plan om een paar dagen te luieren, wandelen, varen rond Pahia en vervolgens van de Oost- naar de Westkust terug te fietsen en langzaam af te zakken naar Auckland waar we Renske weer op het vliegtuig moesten zetten.
Maar geen rust en geen fietstocht want na 2 dagen werd orkaan Pam (althans de staart) verwacht met hele harde wind en veel regen en hagelbuien. Dus hebben Rob en Ren gelijk voor de volgende dag een boottocht door de Bay of Islands geboekt en heb ik een wandeling met 2 ferry verbindingen gemaakt. Ik was er niet van overtuigd dat mijn geweldige evenwichtorgaan de boottocht met mogelijk stevige wind zou waarderen en heb dus van Pahia naar Opua gelopen, vandaar de autoferry naar het schiereiland genomen en de volgende paar uur langs Kauri en door mangrove bossen naar Russel gelopen waar ik Rob en Rens zou ontmoeten om daar te lunchen en samen de voetgangerferry terug te nemen. Ik moet zeggen dat ik daar ruim een uur eerder was dan zij en ondertussen m’n lunch allang op had met nog een ijsje op de koop toe. Gelukkig viel de wind nog mee en hebben R en R een prachtige boottocht gehad en veel dolfijnen gezien. Tja en toen maar per auto naar de andere kust gereden. Nu hadden we tijd genoeg over om rustig de Kauri Coast te bekijken en hebben nog een paar prachtige wandelingen gemaakt tussen de reuzenbomen.
Na een stop aan de kust ter hoogte van Auckland en een bezoek aan een prachtig uitzichtpunt met uitzicht op en ver voorbij Auckland hebben we ons toch maar op een camping vlak bij Auckland gewaagd. Van hieruit de bus Auckland in genomen en een dagje door Auckland gedwaald. Het was leuk, maar niet echt een interessante stad.
En toen was het over voor Renske, en waren we ineens weer met z’n tweetjes terwijl we Rens op het vliegveld achter lieten. Deze keer niet zo erg als vorig jaar omdat we weten dat we elkaar over 3 maanden weer zien, maar leuk is toch anders. Al was het ook wel lekker om de camper weer helemaal voor ons tweetjes te hebben op de terugweg. Rustig in 3 dagen naar Wellington terug gereden en natuurlijk weer veel geld uitgegeven bij de Icebraker Outlet aan de Kapiti Coast. Maar ook heerlijk langs de kust gelopen en nog even genoten van het nog steeds zomerse weer.
Inmiddels al weer een maand aan het werk en nu echt midden in de herfst. Nog een maand te gaan en dan zit onze eerste periode in Nieuw zeeland erop en gaan we voor 4.5 maand :) naar Nederland en kunnen we gaan wennen aan onze nieuwe rol als opa en oma :):):). Maar we komen hier terug en hopen nog veel van dit prachtige land te genieten.