Daarnaast is alles hier in voorbereiding voor de kerst. Dat betekent dat de nepbomen en kerstballen gezellig in het rek naast de strandlakens en zwembandjes liggen. Dat geeft niet echt een kerstgevoel, maar ondertussen oefenen we met ons koortje braaf kerstliedjes en bereiden we ons met de Zumba voor op de kerstparades. Iedereen heeft de mooiste uitrustingen gemaakt. Vele dames gaan in een versierde bikini met verentooi op hoofd en kont op hoge hakken. Ik waag mij daar dus echt niet aan maar ga gewoon in m’n hardloop broek, roze singlet, roze pruik, masker met veren aan bovenkant en een mini veren dingetje op m’n kont zodat hopelijk niemand mij herkent. Gelukkig denken de meeste dames van gevorderde leeftijd er zo over zodat het niet te veel op valt. Tenminste als ik er voor die tijd in slaag om alle stapjes goed onder de knie te krijgen. Dat betekend dus dat ik zodra ik dit stukje af heb onze parade stapjes download van face boek en ga oefenen. En dat is niet het enige. Want tijdens hardlopen en ook tijdens het typen luister ik naar alle te oefenen liedjes zodat ik strak niet alleen de noten weet maar ook alle tekst herinner. Ja je moet er wat voor over hebben.
En dan zijn er huis en tuin. Nog 10 dagen en dan zijn Renske, Anneke en Alex op weg naar hier. Dus dan moet de tuin klaar zijn en het huis schoon. Rob heeft 2 kuub aarde, 2 kuub compost verwerkt en alle rotte houten latten vervangen die de perken afgrenzen. Dat was een enorme klus want met het huidige droge warme weer is onze klei grond kei en kei hard en graaf dan maar eens paaltjes en bomen uit ( hij heeft er 10 verwijderd….voelde als minstens 15) en spit de boel om langs de randen! Maar hij heeft dagen lang geploeterd en het resultaat mag er zijn!
Ik heb mij bezig gehouden met groenten zaaien, planten en nieuwe planten kopen. Daarnaast mag ik het huis poetsen en voor de maaltijden zorgen en verveel mij dus ook niet.
Maar er zijn ook genoeg andere leuke dingen. Zo heb ik 3 dagen gewandeld en Rob 2 en diverse keren gegolfd. Daarnaast zijn we ook begonnen met trainen want over 2 maanden moeten we klaar zijn voor de Buller halve marathon. En al trainen we lang niet zo veel als het schema aangeeft hebben we in ieder geval weer een begin gemaakt.
Gisteren heb ik braaf 16 km gelopen. Het tempo was nog niets maar we hebben ook nog even.
Gisteravond hadden we een jaarlijkse bijeenkomst van de tramping club met een ‘pot luck’ dinner en een lezing van een 90 jarig oud lid. Nou kende ik de term ‘pot luck’ absoluut niet maar ben er inmiddels achter dat je allemaal wat klaar maakt. Dus gingen we met hartige taart, sla en een fles wijn op weg naar de bijeenkomst en binnen de kortste keren stond de hele bar vol met allerlei lekkere hapjes. We hebben dus heerlijk gegeten! Vervolgens een zeer interessant (al hoewel in het tempo wat bij zijn leeftijd paste) verhaal over hoe het er hier vroeger aan toe ging. Deze man is in 1948 uit Engeland geëmigreerd en heeft hier op een farm buitenaf gewoond waarbij hij regelmatig voor langere tijd afgesloten was van de buitenwereld door overstroomde rivieren. Toen men hem op een vergadering van de bos service (nu natuurbehoud) waar voor hij parttime werkte, en waar iedereen klaagde over de problemen met de rivieren, vroeg hoe dat voor hem was antwoordde hij: “Ja zielig voor al die mensen die vanuit Nelson en Motueka onze kant op willen komen als het water hoog is. Wij hebben er geen last van want er is bij ons altijd genoeg te doen”.
Stel je voor dat je 1 x per maand met de tracktor de rivier passeert en dan aan de overkant in je auto stapt om boodschappen te gaan doen. Het is echt een andere wereld.
Maar hij heeft in zijn tijd de nodige bruggen en hutten langs de wandelpaden helpen bouwen waarvan vele nog steeds in gebruik zijn. Dus daar gaan we zeker een keer een kijkje nemen!
Afgelopen week is de weg naar Mount Arthur weer open gegaan. Er was een half jaar geleden een enorme landslip geweest en dus was het gebied erachter niet te bereiken.
En ook daar woonden boeren!
Maar nu was de weg weer open en hebben we onze 4WD Honda uitgeprobeerd op weg naar de donderdag wandeling. De auto heeft het goed gedaan en al snel waren we boven op de parkeerplaats. Vandaar een prachtige wandeling naar Lodestone gemaakt. Ging prima tot vlak voor de top toen het ineens wel erg stijl werd en we op een smal richeltje met aan beide kanten een afgrond verder moesten. Ja toen was er paniek! Maar met hulp van alle kanten (boven en onder want naast mij was geen plek) toch veilig boven gekomen. En toen was er een brede strook land vanwaar we rustig van de uitzichten konden genieten. Naar beneden was even stijl maar gelukkig wel met bomen waar we ons aan vast konden houden. Ik heb nog nooit zoveel bomen in bloei zien staan als op die helling. Allemaal met verschillende soorten rode bloemen. Ook volgens de lokale bevolking was het heel bijzonder. Allereerst bloeien de meeste mountain-beeches maar eens in de 7 jaar en dan meestal ook niet allemaal tegelijk zodat de hele helling een rode gloed kreeg.
Vandaag was het een ander soort wandeling. En wel naar de lokale elektriciteit centrale. Deze wordt via een enorme pijpleiding voorzien van water uit een stuwmeer boven op de berg. Langs de pijpen waren trappen omhoog. Omdat we beneden niet door het hek konden zijn we eerst een stuk naar boven gereden om vervolgens een stuk af te dalen en langs (en over) de pijpleidingen over o.a. 920 treden naar boven te klimmen.
Nadat we weer bij onze auto’s gekomen waren zijn we naar het stuwmeer gereden en hebben ze ons de diverse wandelroutes in de buurt aan gewezen. Alsof dat nog niet genoeg uitdaging voor onze auto was zijn we daarna nog een of andere landingsstrip gaan bekijken. Hiervoor moesten we over een bospad met hobbels gaten en keien de nodige kilometers afleggen. De mannen (in de 3 auto’s die mee waren) vonden het prachtig. Ik moet zeggen dat ik leukere dingen gedaan heb. In ieder geval betekende het wel dat de auto bij thuiskomst meteen afgespoten moest worden want het was meer zand en stof dan raam en lak.
Al met al was het weer een prima weekend!