Afgelopen vrijdag was het dan zover. We kwamen voor het eerst in onze nieuwe werk- en woonomgeving. En geloof me ik heb slechter gezien. Na 3 kwartier rijden vanuit Nelson, waar we hadden overnacht, kwamen we in Motueka aan. Het dorp bestaat met name uit de hoofdweg die gelijk de winkelstraat is. Naast winkels zijn er ook heel veel B&B’s , hostels en hotels en een evenredig aantal cafés en restaurantjes. Om je vooral thuis te voelen is er ook een McDonalds, die we voorlopig maar even gemeden hebben. De praktijk ligt echt midden in het centrum tegenover de i-Site, de lokale VVV en een enorme parkeerplaats. Natuurlijk waren we veel te vroeg dus zijn we eerst maar wat rond gaan lopen in het dorp. Tegen elven hebben we ons op de praktijk gemeld en werden allerhartelijkst ontvangen. Naast de assistente aan de telefoon waren er 2 mannen achter de balie bezig waarvan een de praktijk eigenaar bleek te zijn en de andere zijn partner die veel administratie doet. Robbert, een Zuid-Afrikaanse dokter, woont al 9 jaar in Nieuw Zeeland. Hij heeft ons een deel van de praktijk laten zien en ons van koffie en thee voorzien. Hij vertelde ons dat zij de eerste 3 maanden een huis voor ons hadden en niet een 1 kamer cabin, zoals we verwachtten. Wat een luxe! Ook de praktijk ziet er prima uit. Ik was daar een beetje bang voor na verhalen van een collega die ook hier in Nieuw Zeeland werkt. Charlotte, die het al snel van Robbert overnam omdat hij patiënten had wachten, vertelde ons dat de praktijk voor een certificaat als “cornerstone-practice” gaat en dus aan allerlei eisen moet voldoen. Wel grappig is dat wij allemaal papier-rollen voor de onderzoekbanken gebruiken en ze er hier juist erg trots op zijn alles met lakens te doen.
Na een uurtje heeft Richard ons naar ons nieuwe onderkomen gebracht. Het huis ligt prachtig, boven op een heuvel, met fantastisch uitzicht! Het blijkt onderdeel uit te maken van hun farm. Naast ons huis staat er ook het huis van Robert en Richard en 3 cabins. Verder zijn er weides met schapen, olijfbomen en andere bomen. In het huis troffen we Hesté aan die druk aan het poetsen was. Zij is ook een Zuid-Afrikaanse dokter, die de afgelopen maanden in het huis gewoond heeft. Zelf zegt ze het helemaal niet erg te vinden terug te gaan naar de cabins, waar ze al 2,5 jaar woont, zolang ze maar af en toe biefstuk mag bakken in de keuken van het huis wat een veel betere afzuigkap heeft. En zo zaten we ’s avonds ineens met z’n vieren te eten samen met Hesté en haar vriend. Heel handig om wat meer informatie te krijgen en het was ook heel gezellig. Gelukkig eet ze niet iedere avond steak zodat we de andere avonden gewoon met z’n tweeën waren.
Andere bewoners van de farm zijn 2 honden. Een van de twee staat regelmatig met een stok voor de deur en is dol gelukkig als we die een paar keer over het hek gooien. Ze kan er perfect overheen springen alleen kost het blijkbaar zoveel energie dat ze na 2 of 3 keer gooien eerst een uurtje uit wil rusten.
Gisteren was het ‘open huis’ bij heel veel te koop staande huizen en omdat we het leuk vonden om te weten wat er op de markt is hebben we er een stuk of 8 bezocht. De eerste was een wat ouder huis en het oudere echtpaar dat er woonde was gewoon thuis. Wij als domme Nederlanders waren nog niet goed op de hoogte van de Nieuw Zeelandse gewoonte om als je ergens naar binnen gaat je schoenen uit te trekken en gingen dus met schoenen aan naar binnen. Ik snapte niet waarom die eigenaar niet zo vriendelijk naar onze voeten keek, maar we hebben snel geleerd. Grappig is wel dat je aan de schoenen op de stoep kunt zien dat meer mensen het zelfde deden als wij en je steeds dezelfde sandalen en slippers tegen komt. Rob had netjes veterschoenen aan getrokken en was dus goed de klos. Maar we hebben ons prima vermaakt en ook hele mooie huizen gezien. Maar voorlopig zitten we hier prima. Het enige nadeel is dat het in de middle of nowhere is, 20 km van de praktijk, en als een van ons werkt de ander zonder vervoer zit.
Richard vertelde ons dat we groenten in de groentetuin mogen zetten en daar voedsel hier een stuk duurder is dan in Nederland (1 prei $2,50 ongeveer €1,50) leek ons dat geen slecht idee. Gisteren op de markt prei, lente uitjes, basilicum en citroengras gekocht en geplant naast Hestés tomaten en kool. Helaas is het te laat in het seizoen voor tomaten en dus halen we die gewoon aan de overkant van de weg. Overal zie je bakken met groenten of fruit langs de weg waarvoor je geld in een kistje kunt stoppen. Lekker vers en goedkoper dan in de winkel. Vandaag hingen helaas al mijn preitjes slap en ben ik een aantal keer langs de watertank gelopen met een emmertje om ze op te peppen. Ik hoop dat het lukt.
Watervoorziening is hier heel anders. Veel mensen (met name in het buiten gebied) vangen gewoon het regenwater op van het dak en dat wordt bewaard in grote tanks. Je gebruikt het voor alles, dus ook om te drinken. In ons huis zit wel een apart kraantje voor gefilterd water maar niemand gebruikt dat en volgens Richard is dat ook niet nodig.
Verwarming is ook zo iets. Centrale verwarming kennen ze hier niet en vaak ben je afhankelijk van 1 kachel in het huis en warmte lampen in de badkamer als je geluk hebt. En dat terwijl het in de winter best kan vriezen ’s nachts.
Gelukkig is het nu nog lekker warm en hebben we nog nergens last van. Vandaag hebben we heerlijk gewandeld langs het “strand” . Er is hier een groot verschil tussen eb en vloed waardoor je hele stukken over nat zand kunt glibberen. Andere stukken kust hebben niets met zand en alles met stenen te maken zodat de wandeling afwisselend was en ook supermooi!
Zoals je snapt vervelen we ons niet.
English version:
Our new home
Last Friday we finally arrived at the town, where we are going to work and live for the coming years. And believe me, it could be worse. We spent the night in Nelson and arrived after a 45 minutes drive in Motueka. The main road crosses the village and most shops, B&B’s, hotels, hostels and of course pubs and restaurants are situated along that road. The McDonalds gives you a home coming feeling, but maybe not the way we care for. The practice is situated in the center, just opposite the i-Site, the local and regional information center, and an enormous parking lot. Being too early, we walked around town first. At eleven o’clock we entered the practice and received a very warm welcome. Besides the receptionist there were 2 men working behind the desk, one, the owner of the practice and the other his partner. Robert came from South Africa 9 years ago. He gave us coffee and tea and showed us part of the practice. He told us that we could use a house for the first 3 months in stead of a one-room-cabin. How luxurious! Charlotte, the practice manager, took over from Robert because he had patients waiting. She showed us that the practice was applying as ‘cornerstone-practice’ and had modernized a lot of things.
After one hour Richard brought us to our new home. The house is lovely situated on a hill with breathtaking views. It appeared to be a part of their farm. Next to our house are the 3 cabins and the house of Robert and Richard. Besides that there are fields with sheep, olive trees and a garden. There we met Hesté, another doctor from South Africa who lived in the house for the last months. She did not mind to go back to the cabins where she had lived for two years and a half already, if she could use the kitchen to roast meat when she needs to. And so we ended up having diner with the four of us, including Hesté and her boyfriend. They gave us a lot of information and we had a nice time. Fortunately she doesn’t eat steak every night, so we were with the two of us in the next evenings. The other habitants of the farm are two dogs. One of them is standing at the door every now and then and wants us to through sticks.
Yesterday it was ‘open house’ at a lot of houses for sale in Motueka and since we were in the mood to investigate the market we visited 8 of them. Visiting the first house from an elder couple that was looking a bit grim at us, we found out that we were supposed to take of our shoes before entering. It was funny to see the same shoes at the different doorsteps again and again. We are fine in our home on our mountain for the moment except for the fact that is 20 km outside Motueka and that the one of us that isn’t working doesn’t have any transportation. Biking would be too dangerous along the main road we are on.
Richard told us that we were allowed to plant vegetables and herbs in the garden. Since the price of vegetables is much higher here than in NL, we liked the idea and bought leak, spring onions, basil and lemongrass on the market yesterday. We put it into the ground next to the tomatoes and cabbage of Hesté. The tomato-season is finished now, so we buy them from the neighbor on the other side of the street. You find vegetables and fruit along the road everywhere, which you can buy by putting some money in a box and they are fresh and cheaper than in the supermarket. Alas, our leak was weak today, so we had to resuscitate them with some water. Lets hope they will make it.
The water supply at the farm is much different. In the rural area the rain from the roof is gathered in a big tank and used for everything, including drinking. In our house there is a separate tap with filtered water to drink, but nobody is using it and, according to Richard, you don’t need to.
Heating is also something different. They don’t know central heating as we do and often you are depending from one stove and heating lamps in the bathroom. Sometimes there is a heat pump you can use as air-conditioning or stove. Fortunately its still warm now.
Today we walked on the beach. There is a big difference between the ties, so you can walk and slip over wet sand. Other beaches have only stones. So there is a lot of variation and beautiful places to walk. We won’t get bored.