En ja de volgende ochtend was het helder en hebben we volop kunnen genieten van de zonsopgang. John was namelijk al vroeg uit bed en heeft heel lief (maar voor Rob met een beetje te veel lawaai) de kachel weer aan de praat gekregen en ons allemaal dus allemaal uit dromenland terug gehaald. Dit had wel tot resultaat dat we vroeg op pad waren en we Silvester lake in het mooie heldere ochtend licht als een spiegel hebben zien fungeren voor de omliggende bergen. Na foto’s te hebben genomen uit diverse hoeken kon het echte klimwerk naar de erachter gelegen bergrug (Iron Hill) beginnen. Had het bij de hut nog geregend, hierboven was het een en al sneeuw en ijs en dus was het een combinatie van klimmen, wegzakken in de sneeuw en glibberen op ijzige stukken. Heleen vond het naar boven al niet zo’n succes maar het prachtige uitzicht van de top maakte het zeker de klim waard. Het dalen was een heel andere kwestie. Glibberen met een steile helling onder je maakt het toch echt een stuk minder plezierig. Rob heeft dan ook echt moeten praten als brugman om mij het eerste stuk naar beneden te krijgen. Maar op handen, voeten en billen is het toch gelukt. Gelukkig was het lagere stuk meer sneeuw dan ijs en had je veel meer grip zodat we veilig en wel weer beneden gekomen zijn en meer ontspannen en met prachtig uitzicht op Iron Lake, van onze lunch konden genieten. Inmiddels kwamen de verraderlijke wolken al meer en meer opzetten zodat we niet te lang geteut hebben voor we verder afdaalden naar de hut. Daar waren inmiddels meer wandelaars gearriveerd en hebben we nog even een kop thee en koffie gedronken (lees opgewarmd op ons gasbrandertje) voor we de laatste afdaling naar de auto maakten. Inmiddels was het weer koud en bewolkt maar we hielden het droog tot de auto. Arme John moest nog even moed verzamelen voor een paar uur rijden, eerst over de onverharde berg weg en later de donkere, inmiddels natte kronkelweg over Takaka hill. Gelukkig had hij daar niet al te veel moeite mee en precies om half zes stopten we voor het Riwaka Hotel (ja Lara, Tessa en Maarten, onze lokale ‘burger’tent). Dit is een echte ouderwetse kroeg/hotel met een grote houtkachel en een paar hoge tafels voor de bargasten.. en een zaaltje achteraf wat dient als eetzaal voor de toeristen. Al gauw waren de mannen aan het bier, de vrouwen aan de wijn en de burgers/biefstukken besteld en hebben we hier een prima afsluiting gevierd van ons mooie mid-winter weekend.