We hadden verwacht vrijdag weer naar Wellington te moeten waar Rob nog een keer IELTS examen zou doen maar gelukkig kreeg hij vrijdagochtend al vroeg de uitslag van zijn examen in San Francisco en is heeft hij eindelijk voor alle onderdelen tegelijk heel goed gescoord zodat hij daar vanaf is. Dit betekende voor het eerst echt de hele dag vrij om te doen waar we zin in hebben en daar hebben we dan ook gebruik van gemaakt. Na snel een rugzakje ingepakt te hebben zijn we naar Marahau gereden. Marahau ligt aan de grens van het Abel Tasman Park en vandaar kun je wandelend, kajakkend, of per watertaxi het park in. Wij konden nog plek krijgen voor de watertaxi van half elf en hadden nog net tijd om water en fruit te kopen voor onderweg voor we bij het gebouw van de watertaxi’s moesten verzamelen. Ik vond dat raar want het gebouw lag verder landinwaarts en ik had verwacht aan de kust te moeten verzamelen. Maar uiteindelijk bleek dat de boot op een trailer achter een tracktor in het water wordt gereden met alle passagiers aan boord omdat het laag tij was. In het Abel Tasmanpark kan wel 6 meter verschil zitten tussen eb en vloed en daar moet je met wandelen ook altijd rekening mee houden. Dat betekent dat de meeste etappes van de Great Walk, een van de 9 meest bekende meerdaagse wandelingen in Nieuw Zeeland, kort zijn om zeker te zijn dat je bij laag tij kunt passeren. Omdat wij maar 1 (halve) dag gingen en we alleen het eerste stuk een baai passeerden die een hoog en laag water route had maakte het voor ons niet uit.
De taxi rit was erg leuk. De skipper heeft ons veel verteld en laten zien. We hebben zelfs onze eerste ontmoeting met een blauwe pinguïn gehad. Dat wil zeggen dat de boot het arme beest bijna overvoer. Gelukkig voor ons stopte hij de boot daarna en voer terug naar die plek, zodat wij het beestje ook konden bekijken. Ja beestje, want blauwe pinguïns zijn de kleinste pinguïns die er zijn en lijken niet veel groter dan een flinke meeuw als ze zwemmen.
Wij hadden ons voorbereid op een flinke wandeling en de stevige wandelschoenen aangetrokken, maar geen rekening gehouden met het van boord gaan midden in de zee. Gelukkig was het warm en waren in korte broek en hardlooprokje en hadden we de sandalen meegenomen omdat we wisten dat stukken onder water konden staan en dus stapten we overboord met de wandelschoenen op de rugzak gebonden.
We begonnen de wandeling naar Anchorage Bay over een deels droog gevallen land/zeetong. Om vervolgens na Anchorage Hut, een overnachtingplaats voor wandelaars en kajakkers, een ommetje te maken naar Pitt Head en Te Pukatea Beach voor we aan de terugtocht naar Marahau begonnen. Overal was het even mooi! De uitzichten fantastisch, enorme varens die uitgroeiden tot bomen, vogels die heel mooi zongen en er fantastisch uitzagen. Op weg naar Pitt Head zagen we zelfs een mannetjes vogel een paringsdans uitvoeren terwijl het vrouwtje op takken eromheen hupte. Het mannetje zong prachtig en zette al z’n veren uit om maar genoeg indruk te maken. Helaas hebben wij hun samenzijn verstoord en vloog het vrouwtje weg.
Al met al was het een prachtige maar pittige wandeling en waren we beide aardig moe toen we 6 ½ uur later eindelijk het terrasje van Marahau bereikten. Gek hoe lekker een stoel dan kan zitten en het drankje smaakt.
Vandaag hebben we gebruikt om te wassen, boodschappen te doen en het huis schoon te maken. Ja ook hier krijg je te maken met dat soort aardse zaken. Natuurlijk hebben we nog een beetje rond gereden bij het boodschappen doen en even wat gedronken bij Robert op de praktijk. Hij zag ons langs lopen terwijl hij dienst deed en wachtte op een volgende patiënt. Hij heeft ons ook uitleg gegeven waar we op moeten letten als we een huis kopen en welke gebieden het veiligst zijn bij aardbeving en mogelijke tsunami. Ook stuurde hij ons nog langs Riwaka, een dorpje vlak naast Motueka om daar te kijken. Zo is de dag zo weer om. Morgen gaan we dan toch echt naar Wellington waar maandag onze introductiecursus begint en we weer achter onze working- emigratie permits aan mogen.
English version:
Exploring the area
Last days we spent time to explore the area. The first day we drove to Mapua and walked around along the coastline and through the village. Next day we drove to Riwaka and from there to Kaiteriteri, which it is told to have one of the most beautiful beaches of the world. It was as crowded as you would suspect from that reputation. But, going up and down just one hill, we reached a stunning beach, where we were alone. Alas, more people had that idea and we had to share the beach. Luckily, it stayed quiet.
We were planning to go to Wellington again next Friday, because Rob had to do the IELTS exam once more, but fortunately he got the results from the last one in San Francisco early in the morning and at last he had a good score on every subject. So he is done with IELTS now and we had we had for the first time really a day off to do what we liked. We grabbed a small backpack and drove to Marahau, a village at the border of the Abel Tasman Park. We could get a place on the water taxi that was leaving at 10:30, bought some fruits and waited at the gathering place for the water taxies. It was particular, but the building was situated inland, while we expected to leave from the harbor. After all, it appeared that the boat was on a trailer behind a tractor, and would be driven upon the trailer into the water. The difference between the high and low tie can be as much as 6 meters. You also have to count for that when you are walking. For this reason most parts of the Great Walk are pretty short to be sure that you can pass the beach at low tie. We were going just half a day, had to pass a bay in the first part and there was a trail for high and low water, so it didn’t matter for us.
The taxi was fun to do. The skipper told and showed us a lot. We even met a blue penguin! As a matter of fact we almost ran over it. The skipper, however, stopped the boat and went back, so we could look at the little animal. Little, yes, since blue penguins are the smallest penguins and seem to be as big as a seagull when they are swimming.
We were prepared for a good hike, but didn’t count on getting of the boat in the water. However, it was warm, we wore short pants and running skirt, and had our sandals with us. So we stepped in the water with our shoes tied on our backpack.
We started our hike to Anchorage Bay on an almost dry beach and took a small detour to Pitt Head after Anchorage Hutt, a sleeping place for kayakers and hikers, before taking the path to Marahau. Every part was so beautiful. Stunning views, enormous ferns that grew like trees, very pretty birds that were singing beautiful. It was a gorgeous, but challenging hike and we were tired when we finally arrived in the little café in Marahau after 6.5 hours. Amazing how nice the chair is then and how tasteful the drinks!
Today we did our laundry, did groceries and cleaned the house. Yes, even here we have to deal with earthly matters. Of course we were driving around a bit and drank some coffee and tea in the practice with Robert. He saw us walking by being on duty and waiting for the next patient. He told us what is important in buying a house over here and what regions are the most safe in case of earthquake and possible tsunami. He also sent us to Riwaka, a village next to Motueka to look there for houses.
We are going to Wellington tomorrow, where our introduction course is starting on Monday, and we can try to get our working visa and council registration as a doctor.